¡MIMADRIÑA QUERIDA! ("¡Dios Mio, menuda hemos liado!" )

Esta semana pretendín poner unha "imaxen" a cada lectura que se  vai ler este domingo na Misa. Seguramente ti terás na tua mente moitas "IMAXENES" mellores que as miñas.

 



 

 «Yo soy el Señor, tu Dios, que te saqué de Egipto, de la esclavitud. No tendrás otros dioses frente a mí. No te harás ídolos, figura alguna de lo que hay arriba en el cielo, abajo en la tierra o en el agua debajo de la tierra.

No te postrarás ante ellos,

ni les darás culto….»

 

 

«Quitad esto de aquí; no convirtáis en un mercado la casa de mi Padre.»

 

 

 

«Destruid este templo, y en tres días lo levantaré.»

 

 «Cuarenta y seis años ha costado construir este templo, ¿y tú lo vas a levantar en tres días?»

         

             Juan 2,13-25

pero prefiero contarcho nunha imaxen da miña vida:

 

     Cando era, e sigo a ser, Neno, recordo que un día "quedei ó cargo" de meu irmán Nando, os dóus sólos na nosa casa de Pontevedra, porque miña Nai "baixara ó pueblo".

       

     Subínme a una silla e baixei os ovos que había enrriba daquela alacena verde. A receta xa se sabe: mezclar 1kg de fariña, ir añadindo unha botella enteira de licor 43 (creo) senón sirve calquer outro licor. Remover e manchar moito...O importante é que esta masa de empanadillas hai que facela SEMPRE no chan da cociña.

 

      Creo que é o recordo máis antigo das "moitas que deixo armado". (Por todas pido PERDÓN si che tocou soportalas.)

 

     Non recordo o que nos dixo Mama,  estou seguro que sonreiría no fondo do seu corazón...pero si que teño grabada a sua cara e o seu xesto que nos falou sin dicir nada:

"MI-MADRIÑA-QUERIDA  MENUDA ARMASTES!!!"

 

 

e quero compartir contigo o que CREO...

 

 



 

“Ei!,
 

que volve

MAMA!”

(Tranquilos, non pasa nada, pero hai que poñerse a ordenar a desfeita que fixemos. Cada un donde lle toque. E si nos pilla…todos somos culpables, estamos?
TODO se resume en 2 simples pasos)

Recorda: Ter hoxe un xesto de amor a UN (Dios)  que ti sabes
                 Ter hoxe un xesto de Amor con esa persoa que...


Sexa hoxe o meu pequeno xesto de Amor a aqueles que UN puxo un día no meu Camiño:, Papa, Mama, Nando e Carlos, ás súas familias e ós que veñan, á Familia que me veu nacer e á que quero de Corazón.

(Non imaxinas qué razón ten miña Nai cando di:
"Se parise unha merluza, canto houbera ganado")